Ongeveer 5 maanden geleden leek het erop dat de negatieve spiraal ging eindigen met een 'spuitje'. Schrik, wantrouwen en onzekerheid waren verantwoordelijk voor onbetrouwbaar en agressief gedrag, kortom een onhandelbaar dier waarvoor men geen uitkomst meer zag...
Met toch enig voorbehoud hebben wij Pachah (Rottweiler van 2,5 jaar) toen uit het asiel gehaald...
De thuiskomst was 'verrassend positief' en onmiddellijk is een stevige band gesmeed met alle huisgenoten. Buitenshuis komen met Pachah was net iets moeilijker en dit proces verloopt langzaam maar zeker. Elke week gaan we een stapje vooruit en elke week wordt ook onze band iets intenser. De basis: vertrouwen en positiviteit en vooral de focus op wat goed gaat!
Hiervoor krijgen wij heel veel vriendschap en liefde in de plaats.
Ondertussen is ook Skye erbij gekomen (Rottweiler puppy van nu 5 maanden) en met Pachah klikt dit prima.
Een 'hondenverhaal' die als voorbeeld zou kunnen dienen voor heel wat situaties binnen ons dagelijks leven of hoe we met elkaar omgaan.
School- en werksystemen zijn zelden gericht op het verzilveren van talenten, maar eerder op 'hoe het moet volgens de 'standaard', volgens de voorschriften. Het schoolsysteem is daar een perfect voorbeeld van met als bijzonder belangrijk gevolg dat heel wat talent onderweg afhaakt en 'verloren gaat'.
Onze oproep: Focus op 'wat wel', focus op de mogelijkheden, kies voor positiviteit en oplossingen'.
Elke dag opnieuw kunnen we hiermee een 'klein' verschil maken! Een 'klein' verschil met grote gevolgen voor onze omgeving en onszelf.
VERTROUWEN, VRIENDSCHAP, VEERKRACHT!